2. Goede vooruitzichten

Goede vooruitzichten

Edith Mulder
van totaal € 2.500 (108%)

Op zijn 43e stopte mijn vader met autorijden en met zijn slagerij. Door zijn diabetes was zijn zicht heel hard achteruitgegaan. Een paar jaar later introduceerde een jonge hoogleraar een behandeling die mijn vader zijn zicht teruggaf. Nog steeds zie ik de professor met zijn witte gevolg door de ziekenhuisgangen gaan. Ze vlogen naar mijn vaders kamer. Wat zij daar zagen was het resultaat van hoogstaande innovatieve wetenschap. Wij ervoeren pure magie: een wonder. Sindsdien zie ik achter elke ziekenhuisdeur mogelijkheden.

Mijn vader leefde nog jarenlang het leven waarvan hij niet meer had durven dromen. En hij zág zijn dochters letterlijk opgroeien.

Meestal zijn dromen gratis. Met wetenschappelijke vooruitgang is echter geld gemoeid. Veel geld. Op 21 juni doe ik mee aan Blind voor 1 dag. Ik ga 8 uur lang ervaren wat mensen die niets zien, meemaken. Daarmee zamel ik geld in voor wetenschappelijk oogonderzoek. Zodat wetenschappers vleugels krijgen en patienten nieuwe vooruitzichten. Steun je mij?

Bekijk alle
25-06-2017 | 17:53 Opbrengst van activiteiten (o.a, blindschaken) van de Schaakclub Lekstroom in winkelcentrum Cityplaza, Nieuwegein, 24-25 juni 2017.
24-06-2017 | 10:32
21-06-2017 | 07:29 Ha Edith, veel succes met deze actie! Echt stoer dat je dit ook zelf doet; veel respect...
21-06-2017 | 00:16 Omdat onderzoek en ondersteuning heel erg belangrijk is! En het Oogfonds zulk goed werk verricht.
20-06-2017 | 23:32 Succes Edith!
Bekijk alle

Een dag om nooit te vergeten!

 24-06-2017 | 16:02 Op 21 juni, de langste dag van het jaar, ging ik 8 uur 'blind'. Spannend, omdat ik me afvroeg hoe ik dit zou ervaren én spannend, omdat het de eerste keer is dat het Oogfonds deze bewustwordingsactie organiseerde. Met de actie wordt geld ingezameld voor wetenschappelijk onderzoek. Tijdens de mooie opening met burgemeester van Zanen van Utrecht, Oogfonds-amabassadeur Ronald Giphart en drie geweldige jeugdambassadeurs: zoon Enno, Maud en Julie, zette ik mijn bril op. Het oefenrondje met Julie op het Stationsplein leek een enorme afstand. Een telefonisch radio-interview was prima te doen, maar daaana stond ik verloren op het plein. Ik hoorde mijn collega's wel, maar kon ze niet lokaliseren, laat staan er zelf naar toe lopen. We gingen op pad: twee verslaggevers van Radio 509 (waaronder één chauffeur), Laura (mijn collega en tevens begeleidster voor 1 dag) en ik. Op bezoek bij actievoeders in Heemstede. Een deel van deze actie vond plaats op de markt. Op de markt kon ik het niet voor elkaar krijgen om te pinnen. De 5 op een pinautomaat heeft een voelbaar tekentje en ik was ervan overtuigd dat ik van daaruit makkelijk mijn code zou kunnen intoetsen. Niet dus, want andere knoppen (correctie, akkoord?) hadden ook voelbare tekens. Het was ook een heel klein apparaat. Wat voelde ik me opgelaten. En afhankelijk. We liepen langs de visboer en verderop dacht ik kaas te ruiken. Laura vertelde dat dat de kraam met hondenbrokken was. In Bussum dronken we wat met een andere actievoerster en haar gezelschap op een terras. Een terras met heel veel schuine stoelpootjes. Daarna reisden we naar Microsoft waar een heel team actief was. Mijn begeleidster en de verslaggeefster zeiden dat het gebouw én de mensen die er rondliepen zo mooi waren. Ik ervoer ze vooral als heel toegankelijk een aardig. De verslaggeefster heeft een oogaandoening waardoor ze heel gevoelig is voor licht. Ze raakte onderweg haar zonnebril kwijt en ik kon niet helpen zoeken. Dat voelde zo vervelend, want in andere omstandigheden ben ik een goede vinder. Voor Blind voor 1 dag had ik mijn tas heel bewust ingepakt. Ik wist precies waar ik sleutels, pasjes en opladers had gestopt. Onderweg voelde ik soms een golf van 'emoties' door de auto gaan, en dan had ik geen idee wat er was.Daar kwam ik vertraagd achter: we bleken in de file terecht te komen of een afslag te hebben gemist. En dat was vervelend omdat we vast zaten aan een strak tijdsschema. Ik sloot me soms een beetje af. Radio luisteren was heerlijk. Blijkbaar was ik toch best moe, want de gekste liedjes emotioneerden me. In Hardinxveld-Giessendam maakte ik kennis met een andere actievoerder en zijn vrouw. Zij hebben een zoontje dat blind geboren is en zijn super gemotiveerd om geld in te zamelen voor wetenschappelijk onderzoek. Ze hadden veel belangstelling van landelijke en regionale pers. Tijdens ons bezoek sloeg de klok vijf uur. Ik was vele interviews, gesprekken met bijzondere mensen en ervaringen rijker en bovendien 8 uur verder: de bril mocht af! De bril van de man ook. We deden het tegelijk. Wat was het licht fel. Ook de omgeving had ik me heel anders voorgesteld. Op de terugweg in de auto wilde ik berichtjes lezen en beantwoorden. Lezen was lastig, typen lukte niet: wiebelige handen. En moe, enorm moe was ik. 's Avonds vond Schrijvers in het donker plaats. Een mooi initiatief van Ronald Giphart met Vincent Bijlo, Bart Chabot, Bert Wagendorp, Ingmar Heytze en andere schrijvers. Daar spijkerde ik mijn literatuur bij, want ik heb al anderhalve maand geen boek meer aangeraakt. Daar maakten Ronald Giphart en ik ook de voorlopige opbrengst van de actie bekend: €52.000,-! En enorm veel positieve (re)acties! Dank aan alle mensen die mij hebben gesteund of op een andere manier hebben bijgedragen aan het succes van deze dag. Mocht je nog willen doneren. Dat kan. Graag zelfs. https://www.blindvoor1dag.nl/actie/edith-mulder Om 6.50 uur hield ik deze dag het eerste radio-interview voor de NOS en bij zonsondergang sloten we de dag af. Van de langste dag kun je dus wel spreken, maar het is vooral een dag om nooit te vergeten! 
Lees meer